Begeleiden tot het einde van het levenspad.
Ik bel aan en nadat ik kennis heb gemaakt met schoonzoon lopen wij naar de woonkamer waar gelach klinkt. Ik maak kennis met dochter en zoon en zie hun ogen glinsteren, een lach en een traan, zo dicht bij elkaar. Als ik vraag hoe het met ze gaat komen de verhalen over de periode die achter hen ligt waarin ze bewust afscheid hebben kunnen nemen van hun vader wetende dat de dag van zijn overlijden vaststond. Het was een ontzettend waardevolle week met natuurlijk verdriet maar ook met het ophalen van mooie herinneringen en échte gesprekken met vader.
Vader had ook zijn wensen met betrekking tot zijn uitvaart duidelijk kenbaar gemaakt. Een eenvoudige uitvaart, met de eigen familie en zeker geen poespas. Precies zoals hij altijd in het leven had gestaan.
Nadat dochter mij vertelde hoe fijn ze het had gevonden dat ze haar vader tot het einde had kunnen bijstaan, vroeg ik haar of ze wellicht mee zou willen naar de ovenruimte om vader ook tijdens het allerlaatste stuk van zijn reis op Aarde te begeleiden. Ja, zei ze, hiermee is de cirkel rond.