‘Ach, als je bijna 100 jaar hebt mogen worden dan wordt het kringetje steeds kleiner dus ik verwacht niet zoveel mensen bij haar afscheid’. Ik zit tegenover haar neef die de uitvaart van zijn overleden tante regelt.
Hij vertelt over zijn tante die in een verzorgingshuis woonde en ondanks haar leeftijd tot het einde toe actief bleef. Ze keek het nieuws, las dagelijks de krant, ze handwerkte en puzzelde graag en deed wekelijks mee met de bingo. Voor zover hij wist werd ze graag gezien maar kreeg ze niet veel bezoek dus hij verwachtte niet veel belangstellenden. Geen grote aula dus maar een intiem familieafscheid moest het worden in Grand Café Allecmere in Crematorium Alkmaar.
Op de dag van de uitvaart druppelden de genodigden langzaam maar zeer gestaag binnen en tot onze verbazing zat het Grand Café in crematorium Alkmaar zo vol.
Nadat ik iedereen welkom had geheten nam neef het woord. Aan het einde vroeg hij, zonder enige verwachting, of er nog iemand anders iets wilde zeggen. Een jongedame kwam naar voren en deelde haar herinneringen om vervolgens weer een ander uit te nodigen. Van een kleiner geworden kringetje was hier duidelijk geen sprake geweest want bijna een vol uur lang werden vele herinneringen gedeeld. En zo ontvouwde zich het leven van een sociaal bewogen, tot het eind toe actieve en empathische dame. Het crematorium Alkmaar werd een oase van positieve herinneringen.
En de neef hoorde het aan met een glimlach om zijn mond. Bijna 100 mocht ze worden, zo geliefd en nog zo ‘midden’ in het leven.
Vragen? Neem contact op.