Ik zit bij de familie aan tafel en luister naar de mooie herinneringen. Een écht buitenmens was hij. Als het even mogelijk was, was hij, samen met zijn familie en vrienden te vinden ergens op een terras, genietend van een biertje of wijntje.
De beide kinderen willen daarom het afscheid buiten houden, het liefst ergens op een terras. Moeder wil graag een auladienst en maakt zich toch wat zorgen over de weersverwachting. Hoewel het september is en de temperatuur aangenaam, is het weer wisselvallig.
Ik begrijp moeders bedenkingen en opper daarom Crematorium Haarlem vanwege de mooie, lichte en open aula én het aanwezige buitenterras. Als ik foto’s van het crematorium laat zien, zijn ze alle drie enthousiast.
Bij het verlaten van het ouderlijk huis op de dag van de uitvaart regent het, maar bij aankomst in Haarlem schijnt de zon en dat blijft zo. En dus staan familie en vrienden na de afscheidsplechtigheid met elkaar buiten op het terras te genieten van een drankje.
Als ik langs loop hoor ik zijn dochter zeggen; ‘Proost Pa, wat zou je hiervan hebben genoten’.